_____oasis____

สวัสดีอีกครั้งกับบทความใหม่ที่อยากเผยความรู้สึกใจในเล็กๆน้อยๆ ให้ได้รู้กันนะค่ะ

บทความนี้อาจจะดูเหมือนเป็นเรื่องน้ำเน่าไปหน่อยแต่มันก็เป็นบทเรียนชีวิตของใครบางคนทีกำลังประสบปัญหาอยู่ในขณะนี้ เริ่มเลยหล่ะกันนะค่ะ.......ชีวิตนี้คุณเคยมีความสุขมากไหมและช่วงไหนบ้างที่คุณมีความสุข.....นั่งฟังเพลง....เล่นอินเตอร์เน็ต.....กิน....อาบน้ำ...เที่ยว...ดื่ม......ใช่อยู่ช่วงเวลานี้มันมีความสุขก็จริงแต่มันเป็นความสุขที่ฉาบฉวยแค่ช่วงเวลาหนึ่งมันก็หายไป ทั้งที่นอกเหนือจากเวลานั้นคุณมีเรื่องราวอีกมากมายในชีวิตที่ต้องเผชิญและทำให้คุณต้องมีแต่ความเหงา.....เหงาที่เกินจะแก้....และแล้ว...ณ เวลาหนึ่งความเหงามันเริ่มจางหายไปเมื่อมีใครบางคนเข้ามาเติมเต็มความอบอุ่น...คอยเป็นเพื่อนคิด คอยเป็นเพื่อนคุย และคอยเป็นเพื่อนกิน และเป็นเพื่อนที่คอยจูงมือเวลาที่ตากฝนหรือข้ามถนนไปด้วยกัน.....มันเป็นเวลาที่คนบางคนโหยหาความรู้สึกแบบนี้มานาน นับวันความเหงามันเริ่มจางหายและสุดท้ายเหลือแต่ความรักที่ล้นใจ มันเป็นอะไรที่คนคนหนึ่งมีความสุขกับมัน ความรักนี้มันชั่งมีค่าและหาที่เปรียบไม่ได้......................แต่แล้วนับวันไปความรักมันแรกหวานซาบซึ้งกินใจแต่สุดท้ายมันเริ่มจางหายเหลือแต่ลอยน้ำตา......คนคนนั้นกลับมาทิ้งเราไปเหลือแต่เพียงกลิ่นอายของความรักที่เค้ามีให้เรา